top of page

Dan maar de overlandroute met je containers naar Israël?

De fysieke schade door  Houthi-raketten en -drones (dus anders dan de psychologische effecten)  aan schepen in de Rode Zee en belendende wateren viel tot dusverre nog wel mee. Maar maandagnacht 19 februari was het raak en troffen twee vanuit Jemen afgeschoten raketten de Rubymar, een Brits vrachtschip met kunstmest aan boord dat onder de vlag van Belize vaart. Het schip maakte direct water. Een oorlogsschip van de westerse defensiecoalitie Prosperity  Guardian snelde toe en nam de 24 bemanningsleden aan boord.

Hoe het de Rubymar verder is vergaan is me niet duidelijk. Volgens sommige berichten kreupel naar Djibouti gesleept voor reparatie. De  Houthi’s op hun beurt meldden in een bericht op X, het voormalige Twitter, dat het was gezonken maar dat werd niet meteen bevestigd.   Daarnaast meldden de Houthi’s, ook op X, het neerhalen  van een Amerikaanse drone: ,,de Jemenitische luchtverdediging was in staat een Amerikaans vliegtuig (MQ-9) neer te schieten [..] terwijl het vijandige missies uitvoerde tegen ons land namens de zionistische entiteit”. 

Waarmee duidelijk is dat de doorgaande Amerikaans-Britse tegenaanvallen op militaire doelen van de Houthi’s in Jemen vooralsnog weinig uithalen.  De Houthi’s zeggen de scheepvaart in en om Rode Zee te blijven aanvallen tot een staakt-het-vuren in de Israëlische oorlog in de Gazastrook van kracht is. Amerika vetode dinsdag juist een oproep tot zo’n staakt-het-vuren in de VN-Veiligheidsraad.

Tezijnertijd zal blijken of de Houthi’s als de Israëlische wapens ooit zouden zwijgen inderdaad hun raketten weer opbergen. Dat ze ongevoelig zouden zijn voor de Amerikaans-Britse bommen was te voorspellen. De Houthi’s hebben zojuist jaren van aanvallen door Saoedi-Arabië en hun bondgenoten overleefd. Sinds het begin van de Saoedische oorlog in 2015 in totaal 23.000 luchtbombardementen, telt het Yemen Conflict Observatory.  Het YCO is een nieuwe schatkist vol informatie en analyse over de oorlog in Jemen.

In heel de maand januari waren er voorzover bekend 29 Amerikaans-Britse aanvallen met zeker acht doden. Vergelijk dat maar eens met de eerste drie weken van de Saoedische Operatie Beslissende Storm: 395 luchtaanvallen met meer dan 500 doden, aldus het YCO.  De Saoediërs dachten toen in 2015 nog de Houthi’s binnen de kortste keren te verdrijven uit de feitelijke macht in een groot deel van Jemen maar ze hebben die oorlog na negen jaar verloren. En, alweer volgens het YCO, met Iraanse hulp zijn de Houthi’s er tegelijk in geslaagd een formidabel wapenarsenaal op te bouwen.

Tegenslagen bieden vaak nieuwe kansen, en Israëlische transporteurs maken nu steeds drukker gebruik van de overlandroute richting Israël, vanuit de Emiraten door Saoedi-Arabië en Jordanië naar Haifa. De transporteurs  gebruiken Jordaanse vrachtwagens en zwijgen over de Israëlische bestemming. De Emiraten en Jordanië hebben officiële betrekkingen met Israël maar Saoedi-Arabië natuurlijk niet.  Het is onbestaanbaar dat de Saoedische overheid niet weet wat er gebeurt.  Maar onofficieel onderhouden Saoedi-Arabië  op divers gebied allang nauwe contacten. Denk aan de Israëlische inlichtingendiensten en Israëlische technologie.

Eigenlijk werken de fel anti-Israëlische Houthi’s met hun offensief in  en om de Rode Zee  dus een verdere vervlechting van Israëlische en Saoedische belangen in de hand.  Aan de andere kant zal deze route nauwelijks een alternatief voor de Rode Zee worden: op de grootste containerschepen gaan meer dan 20.000 containers mee en op een beetje vrachtwagen twee.

Met hun erg zichtbare druk op de buitenwereld om een staakt-het-vuren in de Gaza-oorlog te bereiken hebben de Houthi’s intussen wél in de hele Arabische wereld hun populariteit opgevijzeld. In het eigen binnenland voeren ze een extreem repressief bewind maar zelfs daar kunnen ze wat Palestina betreft geen kwaad doen.  Maar dit soort roem is erg vergankelijk. In 2008 was de Libanese Hezbollahleider Hassan Nasrallah de meest bewonderde leider in het Midden-Oosten, op de voet gevolgd door de toenmalige Iraanse president Ahmadinejad en de Syrische president Assad.  Nota bene! Kijk wat daarvan over is.

 

 

 

Recente blogposts

Alles weergeven
bottom of page