Wordt het deze zomer nog wat met het toerisme in Libanon? De Libanese krant L’Orient-Le Jour schreef vorige week dat de sector onzeker is gezien de acute oorlogsdreiging. Ik daarentegen ben er honderd procent zeker van: het wordt niks. Of het gaat Israëlische bommen regenen, en dan komt niemand, of een bommenstorm blijft dreigen, en dan blijven toeristen ook weg. Een andere keuze is er niet. Want een akkoord tussen de Libanese beweging Hezbollah en Israël dat de dreiging van oorlog wegneemt is op dit moment ver weg.
De laatste dagen vliegen oorlogsdreigementen opnieuw over en weer. Direct na de bloedige aanval door Hamas op Israël van 7 oktober wilde minister van Defensie Gallant al een preventieve aanval lanceren op Hezbollah dat volgens Israëlische informatie op het punt zou staan het noorden van Israël binnen te vallen om Hamas te helpen. Ex-legerchef Gadi Eisenkot bevestigde in januari dat er op 11 oktober een stormachtige zitting was geweest van het zojuist opgerichte oorlogskabinet waarin hij en anderen zich hees hadden geschreeuwd om zo’n aanval te verhinderen. In een vraaggesprek met de tvzender Kanaal 12 zei hij dat zijn toetreding tot de regering en die van tot dan oppositieleider Gantz ,,zonder meer” een slecht besluit, ,,een strategische fout”, hadden voorkomen. Ik weet niet of misschien daarbij een rol speelde dat Eisenkot zelf het bevel voerde over de oorlog van 2006 tegen Hezbollah, die Israël niet wist te winnen. Er is overigens ook een versie volgens welke president Biden ingreep terwijl de vliegtuigen al in de lucht hingen.
Inmiddels zijn Eisenkot en Gantz weer uit het oorlogskabinet gestapt, uit protest tegen het uitblijven van een plan voor Gaza-na-de-oorlog (als ooit), en wordt er weer volop met oorlog gedreigd, door beide partijen.
Het is in zekere zin natuurlijk allang oorlog tussen Hezbollah en Israël. Aan beide zijden van de grens zijn tienduizenden burgers uit hun huizen gevlucht voor doorgaande aanvallen van Hezbollah dan wel Israël, en honderden gedood, in overgrote meerderheid aan Libanese zijde. De nieuwe, tot nog toe verbale escalatie begon met dronebeelden van Hezbollah van Haifa die aan Israëlische kant als dreigement werden opgevat. De Israëlische minister van Buitenlandse Zaken, Israel Katz, waarschuwde daarop dat ,,we heel dichtbij het moment zijn waarop we besluiten de spelregels tegen Hezbollah en Libanon te wijzigen. In een totale oorlog zal Hezbollah worden vernietigd en Libanon zwaar worden geraakt.” Het leger voegde daaraan toe dat operationele plannen ,,zijn goedgekeurd en bekrachtigd”. Hezbollahleider Nasrallah dreigde vervolgens met een ,,onbeperkte oorlog, zonder regels en zonder limiet”. Hij nam in zijn waarschuwing ook Cyprus mee – waarom precies werd niet duidelijk. Israëlisch gebruik van vliegvelden? Daarvan is tot dusverre geen aanwijzing.
Wordt het nu echt oorlog? Wordt Libanon helemaal kapot gebombardeerd, waarmee Katz en anderen dreigen, en Israël ook, in mindere mate, en Cyprus, of blijft gewoon de kleine oorlog doorgaan (wat al erg genoeg is)?
De gangbare analyse is dat Israël wel zal uitkijken gezien de vuurkracht van Hezbollah, dat met dank aan bondgenoot Iran geldt als de zwaarst gewapende militie in de wereld. Met tegen de 200.000 geleide en ongeleide raketten voor de korte tot en met langere afstand die ondanks het Israëlische raketschild aanzienlijke schade kunnen aanrichten. Geen vergelijk met Hamas. Een oorlog bovendien waarin Israël wel van Libanon een nieuw Gaza kan maken maar die Israël niet zal kunnen winnen, zie 2006. En zie Gaza.
Ik pak nu de Amerikaanse generaal bd Kenneth McKenzie erbij, van 2019 tot 2022 commandant van het Amerikaanse Central Command dat Egypte tot en met Kazachstan bestrijkt. Hij heeft zojuist een nieuw boek gepubliceerd, The Melting Point, High Command and War in the 21th Century, en ik volgde een paar webinars met hem in de hoofdrol van Amerikaanse denktanks die zijn boek promoten. Heel interessant, ik raad u aan ze terug te kijken. Volgens McKenzie kijkt Hezbollah ook wel uit, niet alleen omdat Nasrallah weet dat Israël te sterk blijft, ondanks de moeilijke oorlog tegen Hamas, de verdeeldheid aan de top en groeiend internationaal isolement. Ook omdat Hezbollah weliswaar machtig is in Libanon maar niet onomstreden. Ik voeg er nog dit aan toe: omdat Iran niks heeft aan een straks misschien niet vernietigd maar wel zwaar beschadigd Hezbollah, immers de belangrijkste zuil van zijn voorwaartse verdediging.
Maar, onderstreepte McKenzie, een misrekening zit in een klein hoekje. En dan gaat het verschrikkelijk mis.