Ik ga nog even door op mijn artikel van drie dagen geleden over de steeds dreigender taal tussen de gewapende Libanese beweging Hezbollah en Israël en over dat kleine hoekje waarin een misrekening, dus een vernietigende oorlog, zit. Ook de Europese Unie gaat zich nu ernstig zorgen maken en niet alleen zorgen om nog méér verwoesting aan de overkant van de Middellandse Zee. Ook omdat Hezbollahleider Hassan Nasrallah vorige week in zijn dreigement met ,,onbeperkte oorlog” lidstaat Cyprus meenam. ,,Absoluut onaanvaardbaar”, zei de Griekse minister van Buitenlandse Zaken, Georgios Gerapetritis vanochtend. ,,We staan met zijn allen naast Cyprus”.
De spanning is de afgelopen dagen nog gestegen nu volgens CNN de Amerikaanse regering aan hoog Israëlisch bezoek steun heeft toegezegd mocht de huidige kleine oorlog aan de Libanees-Israëlische grens ontploffen. President Biden is daartoe ,,volledig bereid”, citeerde CNN een Amerikaanse regeringsfunctionaris. ,,Het Amerikaanse rode licht tegen een Israëlische offensief in Libanon is op oranje gezet”, schreef de Libanese krant L’Orient-Le Jour.
Tot dusverre deden Biden c.s. inderdaad juist hun uiterste best de explosie van het noordelijk front te voorkomen. Niet zozeer omdat het al oorlog genoeg is in het gebied of omdat ze er niet aan moeten dénken dat Libanon in een nieuw Gaza verandert, maar uit angst dat Iran dan ook wel eens zou kunnen gaan meedoen om zijn belangrijkste bondgenoot te helpen. En dat dan binnen de kortste keren de hele regio in brand zou staan en wellicht Amerikaanse troepen zouden moeten worden ingezet aan Israëls zijde – een nachtmerrie voor een Amerikaanse president die in november wil worden herkozen.
Het is wel een typische Biden-zwaai als je aan zijn rode-lijnenpraktijk denkt. Lees voor rode lijnen rood licht: ,,Biden makes his red lines meaningless”, schrijft columnist Nicholas Kristof vandaag in mijn internationale New York Times. Dat gaat niet over Libanon maar over Bidens vergeefse pogingen om de Israëlische premier Netanyahu met rode lijnen in toom te houden in de Gaza-oorlog. Denk met name aan het Israëlische offensief in Rafah – ongeacht herhaalde rode lijnen toch doorgegaan. Omdat de rode lijnen niet met sancties als een wapenstop werden onderstreept, ook al klaagde gisteren Netanyahu dan van wel. Netanyahu wil trouwens ook niet weten van het permanente staakt-het-vuren in de Gaza-oorlog waarvoor Biden zo zijn best heeft gedaan.
Kristof schrijft dat Biden met zijn politiek alleen heeft bereikt dat Netanyahu aan de macht kan blijven; en dat hij zeker niet Israëls veiligheidsbelangen dient. Het is niet moeilijk voorstelbaar dat Israëls veiligheidsbelangen evenmin zijn gediend met een verkapte aanmoediging van een offensief tegen Hezbollah. Niet alleen zal het zwaargewapende Hezbollah grote schade aanrichten in Israël, ook zullen beelden van een verwoest Libanon een nieuwe aanslag plegen op Israëls imago. En dan heb ik het nog niet eens over (pro-)Iraanse inmenging.
De Israëlische minister van Defensie Gallant zal deze week tijdens zijn bezoek aan Washington naar verwachting hierover spreken met zijn collega Lloyd Austin en andere Amerikaanse topfunctionarissen. Gallant werd direct na 7 oktober met een Amerikaanse rode lijn verhinderd om direct met Hezbollah af te rekenen. Toen nog wel.
De buitenlandminister van de EU, Josep Borrell, maakte zich vanochtend ook al zorgen over de oplopende spanningen. Begrijpelijk. Niet alleen om Cyprus. Waar gaan straks al die oorlogsvluchtelingen naar toe?